قیمت دراپ تیل اعلام نشده اما باتوجه به تیراژ تولید محدود به ۴ دستگاه، ۲۵ تا ۳۰ میلیون دلار ارزش‌گذاری شده است. این خودرو، سقف فلزی قابل جابه‌جایی دارد.
پروژه‌ی سوئپ‌تیل در سال ۲۰۱۷ توانست مشتری ۱۹ میلیون دلاری داشته باشد. رولزرویس با بوت‌تیل نیز موفق شد حدود سه سال بعد، خودرویی با قیمت ۲۸ میلیون دلار عرضه کند. ظاهرا لوکس‌ترین خودروساز دنیا تصمیم گرفته است به فاصله‌ی سه سال، مدل‌های با تیراژ بسیار محدود بسازد.
دراپ تیل با ساختار رودستر تولید شده است. این سبک طراحی همراه سقف فلزی جداشونده در تاریخ رولزرویس سابقه ندارد. نکته‌ی جالب‌تر، نصب پیشرانه‌ی V12 برای آخرین مرتبه است. طول بدنه‌ی ۵/۳ متر و عرض ۲ متر هم برای یک محصول دودر، عجیب به نظر می‌رسد.
دراپ تیل از موتور ۶/۷۵ لیتر توئین‌توربو با قدرت ۶۲۰ اسب بخار و گشتاور ۸۴۰ نیوتن‌متر استفاده می‌کند که حدود ۳۰ اسب بخار قوی‌ترین از نمونه‌های قبلی است. خودروهای کوچ‌بیلد (اتاق‌ساز)، معمولا نسخه‌‌ای با بدنه‌ی سفارشی از یک محصول شناخته شده هستند و از نظر فنی مشابه نمونه‌ی اصلی ساخته می‌شوند اما برای دراپ‌تیل، تقویت پیشرانه رولزرویس گوست نیز انجام شده است.
طراحی جلوپنجره‌ی اختصاصی یکی از دیگر از تفاوت‌های جالب دراپ‌تیل با تولیدات مشهور رولزرویس محسوب می‌شود. چرخ‌های ۲۲ اینچ و فرم عقب خودرو با چراغ‌های باریک و حالت بال ثابت نیز، این کوپه‌ی سوپرلوکس را فراتر از انتظار جلوه می‌دهند. این ترفندها، نیروی عمود بر سطح، آیرودینامیک و توانایی فنی دراپ‌تیل را بهبود داده‌اند.
بدنه از ترکیب آلومینیوم و فیبرکربن ساخته شده اما آنچه بحث‌برانگیز به نظر می‌رسد، سقف جداشونده فلزی است. از نمای جانبی در شرایط مسقف، حالتی شبیه کلاه ورزشی لبه‌دار (baseball cap) دیده می‌شود که با رنگ سیاه، تضاد بصری (کنتراست) فراهم می‌کند.
از سویی دیگر، سقف فلزی جداشونده برای خودروهای سوپرلوکس دودر، عجیب به نظر می‌رسد؛ چراکه معمولا چنین محصولاتی فاقد راننده اختصاصی برای مالک (شوفر) هستند و شخص خریدار، برای لذت رانندگی پشت فرمان می‌نشیند. طبیعتا، در یک خودروی دوصندلی، ردیف دوم وجود ندارد تا مورد استفاده‌ی مالک متمول قرار گیرد. پس نصب یا جداسازی سقف فلزی توسط این فرد، مشکلاتی خواهد داشت و نیاز به دستیار را اجباری خواهد کرد. سقف بزرگ و یک‌دست دراپ‌تیل، قابل حمل در صندوق نیست و هنگام تغییر آب و هوا، چالش‌هایی خواهد داشت.
رولزرویس ادعا می‌کند ۴/۵ سال برای طراحی و ساخت دراپ‌تیل، زمان صرف شده است. نسخه‌ی قرمز رنگ در تصاویر رسمی، رز سیاه (La Rose Noire) نام دارد. این اسم‌گذاری به وضوح از ترکیب رنگ سیاه و قرمز تیره روی بدنه گرفته شده است. داخل کابین نیز، ابتکاراتی با رنگ‌بندی مشابه نمای بیرونی دیده می‌شود که رز سیاه باکارا (Black Baccara rose) را تداعی می‌کند.
رولزرویس ادعا می‌کند ۴/۵ سال برای طراحی و ساخت دراپ‌تیل، زمان صرف شده است. نسخه‌ی قرمز رنگ در تصاویر رسمی، رز سیاه (La Rose Noire) نام دارد. این اسم‌گذاری به وضوح از ترکیب رنگ سیاه و قرمز تیره روی بدنه گرفته شده است. داخل کابین نیز، ابتکاراتی با رنگ‌بندی مشابه نمای بیرونی دیده می‌شود که رز سیاه باکارا (Black Baccara rose) را تداعی می‌کند.
چوب سیاه استفاده شده در قسمت‌های مختلف کابین شامل داشبورد و فضای پشت صندلی‌ها، مجموعا از ۱۶۰۳ قطعه تشکیل شده است که ۵۳۳ بخش قرمز رنگ دارد. ساخت این اثرهنری تماما توسط یک فرد انجام شده و کاملا دست‌ساز است. ساعت ۴۳ میلی‌متر روی داشبورد از برند سوئیسی اودمر پیگه (Audemars Piguet) نیز دقیقا به سفارش مشتری با سلیقه‌ی خریدار ساخته می‌شود. مالک خودرو می‌تواند ساعت را از محل نصب جدا کند و مشابه ساعت مچی، روی دست ببندد.
هزینه خرید دراپ تیل هنوز اعلام نشده است اما باتوجه به قیمت ۱۹ و ۲۸ میلیون دلاری برای خودروهای رولزرویس سوئپ‌تیل و بوت‌تیل، پرداخت ۲۵ تا ۳۰ میلیون دلار عجیب نخواهد بود. برند انگلیسی قطعا علاقه‌مند به شکست رکورد قبل و ثبت قیمت بالا برای گران‌ترین خودروی صفر کیلومتر جهان است.