سال ۷۰ آقای بهمن کاکاوند در ۱۵ سالگی در منطقه بازار چهارراه گلوبندک در یک کارگاه طلاسازی مشغول به کار می شود. کاکاوند که متولد ۱۳۵۴ است پس از ۱۵ سال کارگری و کسب تجربه، مغازه ای اجاره می کند و برای خودش مستقل می شود. نقش کارفرمایی اش را با دو کارگر شروع می کند و کم کم مجموعه به چهار و بیشتر گسترش پیدا می کند و اکنون در مجموعه اش ۱۴ کارگر مشغول به کار هستند.
کاکاوند معتقد است اکثر کارگاه‌های طلاسازی فعال موجود در حال حاضر فاقد مجوز هستند و جواز ندارند و فقط نشان T استاندارد را جهت شناسایی تولیدات شان دارند.
این کارآفرین موفق از سال ۱۳۸۴ که کارش را شروع کرد برای کارگاهش جواز گرفت و به طور قانونی مالیات پرداخت می کند. این در حالی است که اکثر کارگاه های تولیدی طلا فاقد جواز می‌باشند و اکثراً در خانه و بصورت غیر مجاز تولید می‌کنند. وی می گوید: اخیراً دولت قصد دارد این کارگاه‌ها را در یک جا تجمیع و کدشناسایی به آن ها بدهد. بهمن کاکاوند از برندینگ و بازاریابی نیز غافل نبود و برای فروش بیشتر محصولاتش ۸ سال متوالی در نمایشگاه بین‌المللی تهران حضور داشته و نمونه کارهای جدید خود را هر ساله در غرفه خود ارائه و در معرض نمایش عموم قرار داده است.
خبرنگار می پرسد در زمان کرونا با چه سختی‌ها و مشکلاتی مواجه شدی؟
پاسخ می دهد به دلیل شرایط دوران کرونا خیلی از کارگاه‌ها مخصوصاً کارگاه های طلاسازی تعطیل شدند. به دلیل اینکه طلا از محصولات ضروری و اولیه جامعه نیست و مردم در آن سال ها درگیر مسائل ضروری و خوراکشان بودند و حتی برای خرید مایحتاج اولیه نیز به سختی بیرون می‌رفتند چه رسد به خرید طلا و به این دلیل بسیاری از کارگاه‌ها تعطیل و ورشکست شدند. در صورتی که ما از معدود کارگاه‌هایی بودیم که توانستیم با ۱۴ نیروی کار ادامه دهیم و با اینکه دوران کرونایی برای ما خیلی سخت بود به موقع بیمه و مزایای کارگران پرداخت شد.
وی اظهار می دارد: دولت بر خلاف وعده هایش در مورد کارگاه‌هایی که تعطیل نکردند و اشتغال کارگرهایشان را حفظ نمودند عمل نمود و هیچ وامی به ما نداد. ولی به هر صورتی بود این شرایط سخت را گذراندیم.
بهمن کاکاوند در پاسخ به پرسش، در چه رشته‌ی طلاسازی فعال هستید؟ می گوید: من رشته اصلیم ریخته کاری بود ولی حدود چهار سالی است که ریخته کاری دیگر نمی‌صرفد چون طلا خیلی گران و قدرت خرید مردم کم شده است به لیزر رو آوردیم. با لیزرکارهای سبک ۲۰۰ الی ۳۰۰ سوتی و یا زیر گرم تولید می کنیم. در صورتی که همه کارهای ریخته بالای یک گرم است و مردم قدرت خرید ندارند. کاکاوند ادامه می دهد؛ به همین دلایل در حال حاضر با دستگاه لیزر مصنوعات طلا در اشکال بسیار بدیع و زیبا و سبک تولید می کنیم.
کاکاوند می گوید: هنگام خرید طلا باید حتماً فاکتور بگیرند. مارک و نشان سازنده طلا بر روی طلا حک شده باشد و علامت استاندارد سازنده طلا که به شکل حرف T و عدد است بر روی طلا نقش بسته باشد و اخیراً عدد ۷۵۰ بر روی طلا دیگر کمرنگ و بی اهمیت شده است. کاکاوند اظهار می کند: به طور مثال بر روی محصولات ما حرف T و عدد ۱۴۳۳ حک می شود که خریداران باید به این عدد نقش شده بر روی طلا توجه و دقت کنند و اگر طلای خریداری شده در آینده مشکل و موردی داشت با آن کد می‌توان از طریق اداره استاندارد پیگیری کرد.
این کارآفرین نمونه ضمن این که خواستار حمایت دولت از کارگاه های طلاسازی است می گوید: در این اوضاع رکود تورمی پرداخت حقوق و مزایای سر وقت ۱۴ کارگر بسیار دشوار است. وی ادامه می دهد؛ پرداخت حقوق ماهیانه ۱۰ میلیونی و هزینه ناهار، آن هم در این بازار کساد که مردم به دلیل گرانی؛ بیشتر به خرید طلای کارکرده و دست دوم رو آورده اند، حمایت بیشتر دولت را می‌طلبد. به طور مثال در زمینه بیمه اگر یک روز حق بیمه کارگران دیرتر پرداخت شود، توسط سازمان تامین اجتماعی جریمه می‌شویم که این موضوع دردسرآفرین می شود. کاکاوند می گوید: به هر حال تامین ماهیانه حدود ۳۰۰ میلیون تومان برای پرداخت حقوق و حق بیمه کارگران آن هم با این بازار کساد بسیار دشوار شده است.
کاکاوند اظهار می کند: اداره دارایی به این وضعیت ما هیچ توجهی نمی‌کند و فقط خواستشان این است که شما باید فلان مبلغ را به عنوان مالیات بدهید ولی نمی‌دانند تولید کننده چقدر هزینه می‌کند و هزینه های تولید در حال حاضر بسیار بالاست. کاکاوند بیان می کند: تولید کننده طلا مانند فروشنده ی طلا نیست که طلا را از این دست گرفته و به دیگری بفروشد و سود خودش را بر‌دارد. بلکه برای تولید کننده ی طلا هزینه‌های تولید طلا دائم در حال افزایش است در حالی که اجرت تولید که سود تولید کننده را شامل می‌شود، ثابت است.
بهمن کاکاوند در پایان از دولت انتظار حمایت دارد و اظهار می کند در این حدود سه سال کرونا کارگاهش سودی نداشته ولی مبالغ زیادی مالیات بدون هیچ تخفیفی پرداخته است.
این تولید کننده طلا می گوید: به کارگاه های تولید طلا به دلیل اینکه می گویند تحت عنوان زیورآلات است وامی تعلق نمی گیرد و عدم حمایت دولت منجر به این می‌شود که کارگاه های طلاسازی بتدریج پس رفت کنند و تعدیل نیرو داشته و در نهایت تعطیل شوند.