ایران کشوری است که در کمربند کانی‌زایی قرار گرفته است؛ كمربندی آلپ – هیمالیا ۱۵ هزار كیلومتر است كه ۱۲,۵ درصد این كمربند در كشور ایران قرار گرفته و شش درصد ذخایر دنیا را در خود جای داده است که یك كمربند كانی‌زایی بسیار مهم است.
ایران با قرار گرفتن در این کمربند می‌تواند زنجیره را تعریف کند و سوددهی مناسبی داشته باشد. این زنجیره مستلزم حلقه اول است. کشوری مانند ژاپن هم که مواد معدنی ندارد به حلقه نخست تحت عنوان اکتشافات بسیار اهمیت می‌دهد.
در اکتشاف (حلقه اول) در دنیا، اطلاعات پایه در حوزه زمین‌شناسی توسط دولت انجام می‌گیرد، هرچند که در مواردی در قالب پهنه، بنا شد از بخش خصوصی برای این موضوع کمک بگیرند که موفق نبودند چراکه این اقدام ایجاد مفسده می‌کند.
مطلب مرتبط:صنعت سنگ
همه دنیا به سمت اکتشاف حرکت کرده‌اند و ایالت متحده ۸۸ میلیارد دلار هزینه برای اکتشاف در نظر گرفته که با هزینه‌کرد ایران قابل قیاس نیست. در نهایت، خروجی و نتایج آنها نیز با نتایج ما در اکتشاف مقایسه شدنی نیست.
متولی اکتشاف وزارت صمت و سازمان زمین‌شناسی است اما موازی کاری را در این مورد شاهد هستیم، همانطور که انرژی اتمی و … به این موضوع ورود کرده‌اند.
یکی از چالش‌های حوزه معدن نیروی متخصص است. در دانشگاه‌ها نیروی کیفی تربیت نمی‌شود، توامان شاهد هستیم با افزایش فعالیت معدنی در کشورهای اطراف و دستمزدهای بالاتر، نیروهای اموزش‌دیده جذب خارج از کشور می‌شوند که نتیجه آن فاجعه‌ای تحت عنوان کمبود نیروی ماهر برای کشور شده است.
متاسفانه اقتصاد فدای سیاست شده و آسیب آن را فعالین اقتصادی می‌بینند و این امر از انگیزه فعالیت کاسته است. موردی مثل تحریم که سبب عدم ورود سرمایه به کشور شده انگیزه رعایت استانداردهای کیفی و دستیابی به فناوری روز را تحت الشعاع قرار داده است چراکه محصول آنها قابلیت صادرات به سبب تحریم ندارد.
اعتقاد بر این است که دولت به سمت‌و‌سوی اصلاح مناسبات برود و ارتباط مالی ایجاد شود. تا زمانیکه مناسبات اصلاح نشود دسترسی ما به تکنولوژی کم و در مواردی قطع خواهد بود. ارتباطات مالی بین‌المللی عامل دیگر تاثیرگذار در این خصوص است.