هر ماده اولیه‌ای برای اینکه صادرات‌محور باشد باید یکسری شروط برای آن متصور شد تا بتوان آن را صادر کرد در غیر‌این صورت، به هرگونه صادرات مواد خام، صادرات بد گفته می‌شود.
مطلب مرتبط:صنعت سنگ
در واقع اگر مواد اولیه یا خام در کشور مصرف بالا، توجیه اقتصادی و بازار پایداری نداشته باشد، موجه‌‌‌تر آن است که با تشویق و تسهیل، به صادرات بیشتر آن ادامه داده شود. حالا باید دید در حوزه سنگ‌های ساختمانی شرایط برای صادرات وجود دارد یا مصرف داخلی آن بهتر است.
در این راستا یک تحلیلگر اقتصادی بازار مصالح ساختمانی بیان کرد: مواد اولیه یا اساسی موردنیاز در داخل کشور باید شرایطی داشته باشد تا بتوان آنها را صادر کرد. اگر کالایی تمام این شرایط را به‌صورت پیوسته و کامل داشته باشد، آن کالا، ماده خام و اولیه موردنیاز داخل کشور محسوب می‌شود و صادرات آن خوب نیست و می‌شود عنوان صادرات بد را روی آن گذاشت.
علیرضا مهدیه افزود: در نتیجه باید برای این گونه مواد اساسی که صادرات بد محسوب می‌شود محدودیت یا عوارض یا لغو معافیت‌‌‌های مالیاتی اعمال کرد تا بشود درصد بیشتری را در داخل کشور نگه داشت و در تولید ملی به کار گرفت.
مهدیه خاطرنشان کرد: اما اگر آن محصول صادراتی یک یا چند شرط از شروط لازم را نداشته باشد، ماده اولیه یا خام موردنیاز در داخل محسوب نخواهد شد و صادرات آن طبق روش و مدل‌‌‌های مناسب، عنوان خام‌فروشی را نخواهد داشت و منجر به توسعه اقتصادی و صادراتی کشور خواهد شد.
این تحلیلگر اقتصادی در خصوص شرایط مهم این شروط بیان کرد: ماده خام و مواد اولیه موردنیازی که در داخل کشور برای صنایع تکمیلی فرآوری می‌شود قطعا ارزشمندتر خواهد شد. اما در مورد سنگ ساختمانی؛ مجموعه‌‌‌های معدودی توان نهایی و صادراتی کردن این محصول را دارند و توان آنها نیز محدود است.
وی افزود: مواد خام برای زنجیره بعد از خود در کشور باید خریدار کافی داشته باشد که در مورد سنگ ساختمانی؛ خریدار کافی برای خرید سنگ‌های صادراتی ایران وجود ندارد.
به گفته وی، همچنین خریدار داخلی باید امکان خرید محصول را به قیمت جهانی داشته باشد که در مورد سنگ ساختمانی؛ احتمال آن کم است و درصد بالایی را نمی‌شود برای این اتفاق، متصور بود.