وجود بیشتر ایزوتوپ رادیواکتیوی موسوم به آلومینیوم-۲۶ در این سنگ فضایی، فرضیه پخش‌شدن برابر این ایزوتوپ در سحابی خورشیدی را رد کرد و مبنای تمام یافته‌های سن‌سنجی کشف شده را، زیر سؤال برد.
تحقیقات بر روی یک سنگ فضایی به نام «EC 002» یا «Erg Chech 002» حقایق جالبی را درباره منظومه شمسی افشا کرد. وجود این سنگ و قدمت تشکیل آن، مقدار سن شهاب‌سنگ‌ها و فرضیه مساوی بودن مقدار ایزوتوپ آلومینیوم-۲۶ را زیر سؤال برد. در این مطلب نیز می‌توانید حقایق جالبی را درباره سیاره زحل این منظومه بخوانید.
اطلاعات عجیب این سنگ
این سنگ فضایی به یک شهاب‌سنگ تعلق دارد. طبق اطلاعاتی که از آنها کشف شد، این سنگ‌های عظیم پیش از پیدایش زمین نیز وجود داشته‌اند و کهن‌ترین سن کشف شده از آنها به ۴.۶ میلیارد سال پیش برمی‌گردد.
اتفاق مهمی که همگام با این سنگ رخ داد، زیر سؤال رفتن کلیه اطلاعات انسان درباره سن واقعی شهاب‌سنگ‌ها بود. موضوع ازاین‌قرار است که سن شهاب‌سنگ‌ها از طریق وجود ایزوتوپ رادیواکتیوی به نام آلومینیوم-۲۶ سنجیده می‌شود. پیش از تجسم می‌شد که مقدار این ایزوتوپ که برای شکل‌گیری سیارات و وجود گرما در آنها ضروری است، به مقدار یکسانی در همه اجرام وجود دارد.
این مطلب تا پیش از یافتن این سنگ فضایی، مبنای سن‌سنجی شهاب‌سنگ‌ها بود؛ اما کشف مقدار بیشتر این ایزوتوپ نسبت به سایر شهاب‌سنگ‌ها این فرضیه را رد کرد. دانشمندان پس از این کشف متوجه شدند که استفاده از این ایزوتوپ برای سنجش سن شهاب‌سنگ‌ها مبنای دقیقی نیست و بنابراین در کشف یافته‌های خود دچار تردید شدند.
کشف مهم محققان چطور اتفاق افتاد؟
گفته شده است که زمین پس از فروپاشی یک ابر میان ستاره‌ای عظیم شکل‌گرفته است که باعث ایجاد یک سحابی خورشیدی (ابر عظیمی از گاز، پلاسما و غبار در فضاهای میان ستاره‌ای) شده است و تجسم می‌شد مقدار ایزوتوپ رادیواکتیو آلومینیوم-۲۶ پس از این فروپاشی، به طور یکسان در آن وجود دارد.
این یکسان بودن تا سال‌های سال، مبنای سنجش سن شهاب‌سنگ‌ها بود تا اینکه دو مسئله عجیب درباره این سنگ فضایی کشف شد. ابتدا دانشمندان دانشگاه ملی استرالیا، سن واقعی این سنگ سرب را با روش‌های معمول شناسایی کرده و ۴.۵۶۶ میلیارد سال یافتند. این مقدار چیزی بیشتر از تجسم آنها و سن کشف شده از شهاب‌سنگ‌ها بود.
علت بیشتر بودن سن این شهاب‌سنگ، بیشتر بودن آلومینیوم-۲۶ در این سنگ نسبت به سایر شهاب‌سنگ‌ها بود. این امر در تضاد با تصور توزیع برابر این ایزوتوپ در سحابی خورشیدی است. اگر مقدار این ایزوتوپ در سنگ‌ها برابر نباشد، سنجش سن به کمک آن مبنای درستی برای کل تحقیقات سن‌سنجی شهاب‌سنگ‌ها نخواهد بود.
علت اهمیت ایزوتوپ رادیواکتیو آلومینیوم-۲۶ در سنگ فضایی
این ماده در زمان شکل‌گیری منظومه‌ها نقش مهمی دارد؛ چرا که واپاشی رادیواکتیو موجود در آن، گرمای لازم را در لایه‌های درونی ایجاد می‌کند. همچنین، وجود این ماده یکی دیگر از عوامل مهمی بود که باعث خشک‌شدن سیاره‌های مختلف شد تا بخش‌های سنگی در آنها ایجاد شود.
باتوجه‌به عمر بسیار کوتاه آلومینیوم-۲۶ نسبت به سایر مواد که حدود ۷۷۰ هزار سال است، دانشمندان معتقدند که این ماده در پیرامون خورشید، پیش از انجماد ماده مرکزی آن، متراکم شده‌اند و بنابراین در تعیین رخدادها و توزیع اولیه این ایزوتوپ نقش مهمی را ایفا می‌کند.
سخن آخر
کشف یکسان نبودن مقدار ایزوتوپ آلومینیوم-۲۶ با این سنگ فضایی ممکن شد. هنگامی که مقدار این ایزوتوپ در این سنگ بیشتر از سایر شهاب‌سنگ‌ها شناسایی شد، دانشمندان متوجه شدند که استفاده از این ایزوتوپ برای تعیین سنگ منظومه‌ها و شهاب‌سنگ‌ها مبنای دقیقی نبوده است و لازم است درباره اعلام سن واقعی اجرام آسمانی احتیاط بیشتری کنند.